WIKI
Trekproeven
Een stalen staaf, met vastgestelde en genormaliseerde vorm en afmetingen, wordt onderworpen aan een trekkracht tot hij breekt. Eerst zal de staaf elastisch rekken. Op zeker moment wordt de spanning zo hoog, dat de vervorming blijvend wordt. Op dat ogenblik wordt de vloeigrens van het materiaal overschreden. Wordt de trekkracht verder vergroot, dan wordt het moment bereikt waarop de staaf een insnoering gaat vertonen. De trekspanning in de insnoerende doorsnede loopt dan snel op en de staaf breekt. De trekkracht, waarbij de insnoering begint, is de maximale trekkracht die de proefstaaf kan weerstaan. Deze maximale trekkracht, gedeeld door de oorspronkelijke doorsnede van de trekstaaf, wordt de ‘treksterkte’ genoemd.
